Heeft jouw kind moeite met verlies of verdriet? Of kan het moeilijk tegen verlies? Of vermijdt het situaties waarin verlies mogelijk is? Misschien gaat jouw kind eigen harts-verlangens uit de weg?
Gun jij jouw kind de ‘vaardigheid’ om in een relatie zowel vast te houden als los te laten?
Kinderen willen leren hoe zij gedoseerd hun lijntjes van vreugde kunnen volgen en hoe zij hun verdriet kunnen verwerken. In de praktijk blijkt namelijk dat kinderen die zowel kunnen winnen als verliezen en leren hoe zij van pijn naar fijn kunnen komen, zich gezond en blij kunnen bewegen.
Kinderen voelen liefde bij de meest uiteenlopende dingen. Waar de één een waardeloos brokje steen ziet, ziet de ander een waardevolle edelsteen. Niet altijd voelen kinderen de waardering van anderen, bij datgeen waarvoor zij liefde voelen of diegene voor wie zij liefde voelen. En dat doet dan pijn, waartegen kinderen zich gaan beschermen.
Er zijn ook kinderen, die zoveel angst voor verlies hebben, dat ze niet meer durven te winnen. En soms zit een kind helemaal vast in een rouwproces, omdat het (nog) niet weet hoe los te laten. Dat kost kinderen veel energie. Ze kunnen zich dan steeds minder gekoesterd en gevoed gaan voelen. Ze kunnen zich zelfs moedeloos gaan voelen. Ook ouders kennen dit nare gevoel.
Praktijk aan Zet leert ouders en andere volwassenen hoe ze kinderen kunnen helpen weer levenslust te hebben en hun hartsverlangen te volgen, hoe ze kinderen kunnen ondersteunen in het soms toch pijnlijke proces van geven en nemen, van bezit en verlies, en hoe ze, wanneer dat nodig is, kinderen uit vastzittend verdriet kunnen bevrijden.
Hoe werkt dat eigenlijk: ons hartsverlangen volgen?
Eigenlijk zien we ons prachtige ZELF weerspiegeld in werkelijk alles om ons heen wat we ZELF de moeite waard vinden. Logisch dan toch, dat we gewoon graag warme waardering willen krijgen (vooral van degenen die belangrijk voor ons zijn) voor alles wat we met liefde willen winnen, verzamelen of bereiken. Want met waardering van anderen voor alles wat we zelf de moeite waard vinden, wordt nog eens extra onze (onbewuste) keuze om ONSZELF de moeite waard te vinden, bekrachtigd. Helaas doet het vaak veel pijn wanneer dat wat we liefhadden, verliezen. Of wanneer iets, waarnaar we vurig verlangden, niet langer bereikbaar lijkt. Ook dan hebben we veel warmte nodig. En vooral veel troost.
Als kinderen ergens warm voor lopen of hun hart volgen, hebben zij daarom een ouder nodig met een warm hart (en zo veel mogelijk andere warm-hartige volwassenen). Zij willen dat een ouder simpelweg koestert en bewondert, waarvoor zij zelf zoveel liefde voelen. Want telkens wanneer ouders de objecten van liefde van hun kind bewonderen, voelt dit kind zich zelf (innerlijk) ook geliefd.
Kinderen die verdrietig zijn omdat zij kwijt zijn, wat ze zo lief hadden of omdat ze niet kunnen bezitten of bereiken waarnaar ze zo vurig verlangden, hebben simpelweg warmte en troost nodig. Betrokkenheid. Warm gezelschap. Een ouder of een andere volwassene, die weet dat tranen helpen bij het loslaten en dat verdriet komt maar ook altijd weer gaat. Net als eb en vloed.
