Merk je dat jouw kind zichzelf (of anderen) vaak de schuld geeft van gebeurtenissen, zich vaak schaamt of zich miskend voelt?
Gedraagt jouw kind zich betweterig of verwijtend, op de momenten waarop jij juist verantwoordelijkheid of medewerking verwacht?
Of is jouw kind veel met ‘volwassen’ zaken bezig, zoals rechtvaardigheid, gelijkheid en solidariteit, en maak je je zorgen of jouw kind nog wel aansluiting houdt met leeftijdsgenoten?
Gun jij jouw kind dat het zich, in welke rol dan ook, ingesloten en op z’n plek voelt, zowel bij zichzelf, als in jouw gezin als in de wereld?
Dat gun ik jullie van harte! Praktijk aan Zet leert ouders en andere volwassenen hoe zij kinderen kunnen helpen zich bewust te gaan worden van hun eigen waarden en normen en hun rol. In de praktijk blijkt namelijk dat kinderen die zich daarvan langzamerhand bewust worden, steeds meer verantwoordelijkheid willen nemen en tegelijkertijd steeds meer keuzevrijheid gaan ervaren!
Als kinderen een eigenschap, taak, rol van zichzelf (of van anderen) of een gebeurtenis afkeuren, wijzen zij daarmee in feite een deel van zichzelf af. Dat kan ertoe leiden dat zij zich daarover onzeker gaan voelen of zich gaan schamen. Dat ze uit balans raken. Zij kunnen dan het gevoel hebben geen zeggenschap of inspraak te hebben over iets wat voor hen belangrijk en betekenisvol is. Het kan er zelfs toe leiden dat kinderen zich waardeloos gaan voelen.
Deze kinderen hebben een ouder nodig (en het liefst daaromheen nog zo veel mogelijk andere welwillende volwassenen) die ze telkens helpen richting een rol en plek waarin zij zichzelf met vriendelijke aandacht kunnen waarnemen om vanaf daar de beladen eigenschap of gebeurtenis te onderzoeken en neutraliseren. Vanuit die beschouwende positie kunnen zij dan weer langzaam maar zeker in balans komen met zichzelf en met hun omgeving. Als vanzelf zullen zij zich dan niet alleen meer evenwichtiger, maar ook wijzer door het leven gaan bewegen.
Hoe werkt die zelf-bewustwording eigenlijk? We hebben, net als ieder ander mens, bewustzijn. Door onze ervaringen te beschouwen en hierop te reflecteren worden we ons steeds meer bewust welke ervaringen voor ons betekenis hebben en voor welke betekenisvolle idealen (waarden) we ons graag willen inzetten.
Wanneer we ons daartoe zetten, kunnen we onze bewust gerichte aandacht steeds beter leren gebruiken om te onderzoeken, afwegen en kiezen wat onze waarden en normen zijn, wat (telkens) onze eigen rol is en welke verantwoordelijkheid we willen nemen. (Wist je trouwens dat in feite alleen daarin onze vrije wil zit? Best gek idee, toch?)
Een bewuste bespiegeling is bedoeld om zowel de ‘plus’ als de ‘min’ kant van onze ‘bestanddelen’ te onderzoeken zodat we, telkens wanneer we daar klaar voor zijn, niet langer de ‘negatieve’ kant hoeven buiten te sluiten. Dan kan het deel in alle volledigheid geïntegreerd worden. Zo krijgen we steeds meer beschikking over ons volledige zelf, realiseren we onszelf en transformeren we als het ware steeds meer in een expert-van-onszelf.
Kinderen hebben een gezin nodig (en later hun eigen ‘clubje’ gelijkgestemden) die hen welwillend en onvoorwaardelijk insluiten, in elke rol die zij innemen, hoe zij zich ook naar buiten toe tonen en voor welk belang zij ook willen opkomen (en hoe onbetekenend dat voor anderen ook mag zijn).
