Zie jij van jouw kind dat het moeite heeft met prikkels? Gaat de aandacht alle kanten op of zie jij juist dat de aandacht vaak (dwangmatig) op één onderwerp wordt gericht? Of alleen nog maar op schermpjes?
Of misschien heb jij het idee dat jouw kind sterk reageert op geuren, smaken, fysieke aanrakingen, geluiden, bewegingen of een sfeer? Of uit jouw kind zich vaak verveeld of toont het zich vaak uitgeblust?
Wellicht maak je je zorgen over of jouw kind zich in de buitenwereld wel voldoende vertrouwd voelt? Of dat jouw kind wel voldoende aansluiting heeft bij zijn of haar leeftijdsgenootjes? Gun jij jouw kind en jezelf als ouder weer volop levenslust en goede zin?
Dat gun ik jullie ook!
Kinderen willen geleerd krijgen hoe zij zich met hun fysieke sensaties kunnen verhouden tot de buitenwereld. Ze willen leren wat zij qua prikkels aan (zouden moeten of willen) kunnen. Ze willen ontdekken op welke unieke wijze zij eigenlijk de realiteit waarnemen. Wat zij zien, horen, voelen, proeven, ruiken. Hoe zij hun eigen zintuigen optimaal kunnen benutten. Hoe imperfect èn compleet zij zijn! In de praktijk blijkt namelijk dat kinderen die hun eigen zintuiglijke waarnemingen welkom heten en zich beseffen dat die kunnen verschillen van anderen, makkelijker zowel zelfstandig als samen kunnen werken. Daarmee komt hun unieke persoonlijkheid tot bloei!
Soms kunnen kinderen in hun groei en bloei belemmerd raken. Dat is bijvoorbeeld het geval wanneer zij geen ruimte ervaren om te doen wat ècht bij ze past of te laten wat niet bij ze past. Of omdat zij denken dat zij in hun situatie geen andere mogelijkheden hebben. Deze kinderen kunnen zich dan in zo’n situatie niet goed redden. Zich met de realiteit geen raad weten. Zij kunnen er uiteindelijk zelfs radeloos van worden! Hetzelfde geldt overigens voor hun ouders.
Praktijk aan Zet helpt ouders en anderen volwassenen om kinderen te helpen hoe ze hun eigen ruimte in kunnen nemen, zodat zij zich weer onbelemmerd kunnen uiten en hun eigenheid kunnen tonen. Daar worden ouders ook gelukkig van!
Hoe werkt dat eigenlijk: zelfredzaam worden?
Jij neemt alles waar op jouw unieke wijze, voortbewogen door jouw eigen voorkeuren en gevoeligheden. Met jouw uniek afgestelde zintuigen neem jij de realiteit soms bewust, maar veel vaker onbewust waar.
Vanuit jouw aanleg (jouw voorkeuren en gevoeligheden) kan jij steviger groeien in jouw uniek-zijn als jouw aandacht en jouw energie zich onbewust of bewust richt op situaties en ervaringen die passen bij jou. Daarmee onderscheid je jezelf van anderen en groei je veelzijdiger. Mits jouw aandacht daarin dus niet belemmerd wordt!
Kinderen hebben van een ouder (en het liefst daaromheen nog van zo veel mogelijk andere ruimdenkende volwassenen) ruimte en creativiteit nodig om (met vallen en opstaan) te proberen wat wel en niet bij ze past. Wanneer er ruimte is om te experimenteren, voelen kinderen vanzelf bij wie of wat zij zich vertrouwd voelen en van wie of wat zij zich willen afkeren. Zij worden zo vanzelf zelfstandiger en weten dan beter zelf waar ze wel of geen zin in hebben. Ze krijgen dan ook kennis over hun eigen triggers, wanneer en hoe zij reageren op prikkels van binnen en van buiten. Dan gaan kinderen zichzelf vanzelf beter redden, te midden van alle anderen. En als zij zichzelf makkelijker weten te redden, uitgaan van hun eigen realiteit, zullen zij zich ook makkelijk tot anderen (met een andere realiteit) weten te verhouden!
