Zie jij jouw kind zich steeds richten op de wensen van anderen in plaats van die van zichzelf? Of toont jouw kind zich richtingloos of verloren?
Wellicht lijkt jouw kind telkens ontdaan te raken van een onzekere of uitzichtloze situatie? Lijkt het soms dat jouw kind nieuwe situaties overdreven spannend vindt? Of dat jouw kind lamgeslagen lijkt, telkens wanneer de uitkomst onzeker is?
Gun jij jouw kind weer geloof in zichzelf en in de eigen ideeën, wensen en dromen?
Praktijk aan Zet gunt dat kinderen ook! Dat kinderen weten hoe zij (weer) in contact kunnen komen met hun intuïtie en blijven geloven in hun eigen prachtige ideeën en wensen!
In de praktijk blijkt namelijk dat kinderen die hun eigen voorstellingsvermogen serieus nemen en hun eigen doelen en richting voor zich zien, met meer respect voor zichzelf en anderen en een sterker innerlijk kompas opgroeien.
Wanneer dat innerlijk kompas wordt genegeerd of afgekeurd, kunnen kinderen zich passief en depri gaan voelen. Kinderen kunnen zich uiteindelijk zelfs hopeloos gaan voelen! Dat geldt overigens voor ouders ook.
Praktijk aan Zet helpt ouders en andere volwassenen die dat willen hoe zij kinderen kunnen helpen hun verbeeldingskracht te omarmen en hun innerlijke kompas optimaal te gebruiken.
Hoe werkt intuïtie eigenlijk? In ons onderbewustzijn liggen ervaringen en kennis opgeslagen uit onze geschiedenis. Meestal zullen we die opgeslagen ervaringen of kennis in ons onderbewustzijn niet opmerken. We hebben geen toegang tot het onderbewustzijn van anderen, alleen dan van onszelf. Met enige regelmaat zullen we de ‘gebruiksaanwijzingen’ in het onderbewustzijn van onszelf (innerlijk) zien, horen, beleven of waarnemen. Dat gebeurt dan vaak via onze dromen of wanneer wij een herinnering krijgen: dan vangen we een associatie op uit ons geheugen in beeld of geluid of door middel van een gevoelssensatie of een goed idee. En soms ‘herkennen’ we onbewuste herinneringen in de beelden, geuren en geluiden rondom ons. Dat verklaart ook dat we soms iets zeker ‘weten’, zonder dat we precies snappen waarom.
We beschikken als mens dus (onbewust) over een (groeiende) opslag van eigen kennis en ervaringen én die van onze (voor)ouders: onze geschiedenis. Die kennis en ervaringen, die telkens in ons onderbewustzijn worden opgeslagen, bieden ons aanwijzingen voor welke richting we in het leven op kunnen. Het zijn als het ware onze richtingaanwijzers. Want vanuit die geschiedenis kunnen wij ons met behulp van onze verbeeldingskracht en verwondering een toekomst voorstellen, onze eigen weg voor ons zien. Door onze eigen unieke weg te vinden, groeit niet alleen ons eigen geloof in onszelf, maar zullen wij ook zowel onze geschiedenis als onze unieke wensen respecteren. We ondervinden dan telkens dat weliswaar aan de geschiedenis niets meer te veranderen valt, maar dat die geschiedenis niet per definitie de toekomst bepaalt. Die bepalen wij steeds zelf, telkens in elk nieuw moment. In elk nieuw moment ligt een belofte van verandering. Willen we een toekomst die past bij wie wij werkelijk zijn, dan zullen we ons telkens door onze (integere) wensen moeten laten leiden.
Kinderen hebben een ouder nodig die van kinderen het eigen unieke tempo respecteert en die gelooft dat kinderen zelf hun eigen weg voor zich zien en hun eigen doelen kennen, hoe jong ze ook zijn. Een ouder die hun unieke ideeën respecteert en hun dromen en wensen gelooft. Een ouder die kinderen inspireert en stimuleert in het volgen van het eigen pad.
