Is een kind (even) uit balans of zit het (even) klem?
“Vanuit de integratieve visie bestaat ieder mens(enkind) uit innerlijke en uiterlijke delen die in onderling samenhang beschouwd willen worden, met elkaar in balans willen komen en zich vrijuit willen blijven ontwikkelen.”
Als kinderen sociaal, fysiek, mentaal of emotioneel vastlopen of uit balans raken, kunnen zij last hebben van ingewikkelde en nare gevoelens. Zij kunnen zich bijvoorbeeld eenzaam, hopeloos, hulpeloos, moedeloos, machteloos, radeloos of waardeloos voelen.
Oef, verbeeld je eens dat jij je als kind zo zou voelen! Grote kans dat (als je je dit kunt voorstellen) je dan eenvoudig zult begrijpen, dat een kind met zo’n naar gevoel net zo lang ‘raar’ gaat doen of ‘onhandig’ gaat communiceren totdat het wordt opgemerkt. Zodat dit kind met het ingewikkelde gevoel geholpen wordt en steun krijgt.
Overigens worstelen ook veel ouders of andere volwassenen rondom kinderen wel eens met zulke ingewikkelde gevoelens of pijnlijke gedachten dat ze zich enkel nog onhandig (en soms zelfs destructief) zullen uiten.
In Praktijk aan Zet worden alle emotionele uitingen, gedachten en gedragingen welkom geheten en ingesloten. Er is altijd een goede reden waarom we doen wat we doen. Wanneer alles er gewoon (even) mag zijn, kunnen ook de – vaak nog verstopt zittende – meest prangende gevoelens tevoorschijn komen en worden opgelost.
In Praktijk aan Zet wordt uitgegaan van de visie dat elk mens(enkind) uit allerlei innerlijke en uiterlijke delen bestaat, die in onderling samenhang beschouwd willen worden, met elkaar in balans willen komen en zich vrijuit willen blijven ontwikkelen. Daarnaast bestaat ook elk gezin uit delen, die eveneens met elkaar in evenwicht willen zijn.
Als het evenwicht er (even) niet is, weten kinderen en hun ouders vaak (bewust of onbewust) uitstekend zelf wat zij opgelost willen hebben en wat zij daarvoor nodig hebben.
Soms is er dan wel even een extra zetje nodig in de vorm van:
- activeren (kinderen herinneren aan hun eigen wijze natuur)
- stimuleren (kinderen het goede voorbeeld geven)
- uitdagen (kinderen levenskunsten aanleren)
- steunen (beschikbaar zijn bij lastige ervaringen)
Natuurlijk gun jij een kind het allerbeste!
Wanneer je het de ouders vraagt, gunnen zij hun kind dat het zich ontwikkelt in zelfkennis, zelfrespect, zelfvertrouwen, zelfzorg, zelfbeheersing, zelfredzaamheid en zelfbewustzijn. Daar hebben de meeste ouders zo’n beetje alles voor over! Ouders blijven zichzelf bovendien stug opofferen voor die ontwikkeldoelen van hun kinderen, zelfs als dat betekent dat zij zichzelf ongelukkig gaan voelen. Best wel gek eigenlijk.
Vooral als je bedenkt dat kinderen gewoon willen dat hun ouders gelukkig zijn. (In feite willen zij ook dat hun ouders over zelfkennis, zelfrespect, zelfvertrouwen, zelfzorg, zelfbeheersing, zelfredzaamheid en zelfbewustzijn beschikken, zij gebruiken hier alleen iets minder woorden voor ;-)) Om hun ouders gelukkig te zien, hebben kinderen (vaak zonder dat zij zich hiervan bewust zijn) OOK zo’n beetje alles over! Zelfs als dat betekent dat zij zichzelf ellendig gaan voelen.
En zo belandt een gezin dus vrij eenvoudig samen in een klem of neerwaartse spiraal.
Wanneer er ons iets dwars zit of wanneer wij wankel staan, is dat vrijwel altijd een teken dat er zich van binnen iets ‘roert’ dat tot herstel of ontwikkeling wil komen. Dat wat zich van binnen ‘roert’ zal zich dan (steeds vaker en steeds uitdrukkelijker) tonen aan de buitenwereld. Nu heeft zowel elke individuele ouder als elk individueel kind een unieke wijze van zich naar buiten tonen. En vaak toont datgene wat zich van binnen ‘roert’ zich ook nog in een vermomming naar buiten. Zoals in de vorm van onbegrijpelijk of zorgwekkend gedrag of een onwenselijke uiting.
De meeste volwassenen vinden het prettig om onbegrijpelijke gedragingen en uitingen van hun kinderen vertaald te krijgen. Gelukkig heeft Praktijk aan Zet de expertise in huis om die vertaling snel te kunnen maken. (Zie eind van deze pagina voor de 7 meest voorkomende thema’s die bij kinderen (en hun ouders) tot herstel of ontwikkeling willen komen)
Wanneer die vertaling eenmaal gemaakt is (en het thema duidelijk is), zal een ouder met het kind eenvoudiger de kortste route kunnen nemen naar de gewenste verandering. Kinderen hebben die vertaalslag vaak niet nodig. Zodra kinderen weten dat er van binnen iets dwars zit wat zich wil veranderen, lossen zij dit zelf in de meeste gevallen razendsnel op, simpelweg door hun verbeeldingskracht en hun zelf herstellend vermogen te gebruiken. Wanneer ze daar tenminste de gelegenheid en de ruimte voor krijgen.
Soms is er een extra vaardigheid nodig of extra kennis of inzicht. In dat geval kan dat meestal relatief eenvoudig worden geïntegreerd. Het kan om een concrete vaardigheid gaan (zoals slim kunnen reageren op pestkoppen of goed kunnen ruziemaken met gezinsleden) of concrete kennis (bijvoorbeeld over hoe angst werkt) of concrete inzichten (bijvoorbeeld in voorkeuren of gevoeligheden van zichzelf of van anderen). Ook zo kunnen zowel ouders als hun kinderen weer in evenwicht komen met zichzelf en de wereld om hen heen.
Praktijk aan Zet activeert, stimuleert, steunt en daagt ouders (en andere volwassenen rondom kinderen) graag uit hoe zij (samen) op de volgende gebieden in balans weten te blijven en zich onbelemmerd kunnen ontwikkelen:
(klik op ‘lees meer’ als je alvast nieuwsgierig bent hoe je dat kunt doen)
1 emoties & het hanteren van het instinct (zelfkennis) lees meer>> 
2 wensen & het hanteren van de intuïtie (zelfrespect) lees meer>> 
3 opvattingen & het hanteren van het hoofd (zelfvertrouwen) lees meer>> 
4 relaties & het hanteren van het hart (zelfzorg) lees meer>> 
5 manieren & het hanteren van de handen, voeten, stem (zelfbeheersing) lees meer>> 
6 houdingen & het hanteren van de zintuigen (zelfredzaamheid) lees meer>> 
7 rollen & het hanteren van de aandacht (zelfbewustzijn) lees meer>> 